Ισως την επόμενη φορά

Ο σταθμός ήταν άδειος και μελαγχολικός. Την παγωμένη ησυχία διέκοπταν σκόρπια βήματα και μετά ακολουθούσε ο αντίλαλός τους. Αυτός ο χειμώνας κάποτε έδειχνε διαφορετικός. Το “κάποτε” είναι μια λέξη μυστηριώδης. Αποτελεί μια ένδειξη χρόνου ενώ στην ουσία δεν είναι. Είναι μια προσπάθεια για να αφοπλίσεις την μνήμη, χρησιμοποιείς την λέξη “κάποτε” σαν την κερκόπορτα που οδηγεί στην λησμονιά. Δεν πρόκειται να αναμετρηθώ με τον εαυτό μου σήμερα. Κουράστηκα να τον υπομένω κι όμως τον συμπονώ πραγματικά.

Ίσως την επόμενη φορά

Οι προσδοκίες πεθαίνουν την ίδια ακριβώς ώρα που βγαίνουν από την μήτρα τους. Κι εκείνα τα δάχτυλα που τόσο αγαπάς μοιάζουν ξένα και μακρινά. Εκ τον προτέρων ιδιοκατανάλωση συναισθήματος. Η ιστορία της ζωής μου. Οι ξερές μέρες. Τα μουντά πρωινά. Τα αποστεωμένα βράδια. Κι έπειτα, η γεύση της αποτυχίας, σκληρή γεύση, αναλέητη. Η Τζέιν κι εγώ. Κοντά, μαζί. Μακριά, μαζί. Μαζί και μόνοι.Τα κορμιά συγγενεύουν και μετά αποποιούνται την συγγένεια. Η χαρά αυτοκτονεί σε μαρμαρένιες σήραγγες ενός άγνωστου κόσμου. Ο πόθος μεταμορφώνεται σε ιδρωμένο δραπέτη που αγωνιά να κρυφτεί. Εξαφανίζεται η προσμονή και νεκρώνει η επιθυμία.

Κι εγώ να φεύγω κάθε φορά όλο και πιο λυπημένος.

Να στέκομαι για λίγο κάτω από ένα παράθυρο ξένο κι η επωδός του τέλους να κραυγάζει ειρωνικά

- Ίσως την επόμενη φορά.

Δεν θα υπάρξει επόμενη φορά. Οι δείκτες αρνούνται να συνεχίσουν την τρελή τους πορεία. Προσωρινή είναι η αγάπη και για αυτό ντύνεται το ανεκτίμητο. Αν θες, υπάρχει προσωρινά όπως και η ελπίδα. Η Τζέιν το αρνείται επίμονα μα εγώ ξέρω πως το αίμα στις φλέβες δεν καίει πια. Οι λεπτομέρειες έχουν θανατωθεί. Τα λόγια είναι ίδια αλλά οι φωνές διαφορετικές. Η σάρκα είναι η ίδια μα έχει κίνηση βιαστική. Στα μάτια καθρεφτίζονται έννοιες ξεχασμένες από καιρό. Κι έπειτα οι καθρέφτες γελάνε μαζί σου. Εσύ που είχες ορκιστεί να βιώσεις την μοναχικότητα σα να είναι ραψωδία γραμμένη από τον Θεό αφέθηκες στο όνειρο που κράτησε μια μέρα.

Η τελευταία φορά

Δεν ειπώθηκε λέξη. Δεν σκίρτησε κανείς. Ο αποχαιρετισμός ο βουβός δεν εκλιπαρεί και πάντοτε είναι οριστικός. Άραγε πόσο να κοστίζει η συναισθηματική ψευδαίσθηση … Δεν υγράθηκαν τα μάτια κι ούτε κάποιο χέρι απλώθηκε με λαχτάρα να κρατήσει. Άραγε πόσο αναίτια ήταν η πλάνη που ο νους μου έίχε γεννήσει σε μια στιγμή οριακής αδυναμίας… Κούμπωσα το παλτό μου κι από την εξώπορτα βρέθηκα στον δρόμο. Στον δρόμο μεγαλώνουν οι ζωές κι οι καρδιές βρίσκουν τον μοναδικό τους κάτοχο

Τον εαυτό.

Ο σταθμός ήταν άδειος και μελαγχολικός. Σαν σκιές περνούσαν από μπροστά μου οι μικρές ιστορίες της ζωής μου. Στα αυτιά μου ηχούσαν λέξεις που πονάνε, τα έκλεισα με τα χέρια μα οι λέξεις μεταφέρθηκαν σαν καλοακονισμένα ξυράφια στα βάθη της καρδιάς μου. Νεκρές προσδοκίες. Μια ζητιάνα με πλησιάζει. Κάτι ψελλίζει μα όταν αντικρίζει το πρόσωπό μου αποστρέφει το βλέμμα,

Το τρένο έρχεται από μια απρόσωπη νύχτα στριγκλίζοντας πάνω στις ράγες. Στο βαγόνι υπάρχω μόνο εγώ

Στο νοτισμένο από την υγρασία τζάμι θα γράψω με γράμματα καλλιγραφικά

Ίσως την επόμενη φορά

Τα μεγαλύτερα ψέματα έχουν γραφτεί σε νοτισμένα τζάμια. Κι οι μεγαλύτερες αλήθειες δεν έχουν γραφτεί πουθενά.

Για αυτό και είναι άφθαρτες.

Μια ακόμη πιο ενδιαφέρουσα άποψη

"Η Χώρα των Χιλίων Ψεμάτων

Ένα μικρό θεατρικό έργο στα πλαίσια του Φεστιβάλ Ψέματος που διοργάνωσε το θέατρο Φούρνος τον Απρίλιο 2005. Αφιερωμένο σε όσους το μεγαλύτερο τους ελάττωμα είναι η ειλικρίνεια.

Αποσπάσματα

Άντρας: με δυσπιστία Πού ήσουν χτες βράδυ;
Λίνια: Με τη Νίνα ήμουν, βρε Κώστα. Σ’ το είπα, δε σ’ το ’πα;
εμφανίζεται το πρώτο ψέμα επί σκηνής
Άντρας: Γιατί λες ψέματα;
Λίνια: Δεν λέω ψέματα· αλήθεια, με τη Νίνα ήμουν. Πήγαμε για ψώνια και μετά… πήγαμε να φάμε κάτι.
Άντρας: Καλάαα. Και δε μου λες, το κινητό γιατί το είχες κλειστό;
Λίνια: Έεεμεινε από μπαταρία.
εμφανίζεται το δεύτερο ψέμα επί σκηνής
Άντρας: Α. Πάλι από μπαταρία έμεινες.
Λίνια: Ναι, ρε Κώστα. Έμεινα από μπαταρία.
Άντρας: Ρε Λίνια, εσύ δε μου ’πες να υπάρχει ειλικρίνεια μεταξύ μας.
Λίνια: Ειλικρίνεια να υπάρχει, Κώστα μου. Καχυποψία να μην υπάρχει.
Άντρας στον εαυτό του: Ααχ, τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα…

(τα ψέματα κοιτάζονται, σαν ζαλισμένα και σαστισμένα)

Υπεύθυνος: Καλώς ήρθατε. Τα ονόματά σας.
Μπαταρία: Καλώς ήρθαμε πού;
Υπεύθυνος: Στη χώρα των ψεμάτων. Τα ονόματά σας, παρακαλώ.
Ήμουν-με-τη-Νίνα Στην ποια;
Υπεύθυνος: Στη χώρα των ψεμάτων. Τα ονόματά σας παρακαλώ. Πρέπει να σας καταχωρήσω στο ληξιαρχείο.
Μπαταρία: Τι είναι εδώ; Πού είμαστε;
Υπεύθυνος: Άντε πάλι!
ΒΙΝΤΕΟ διαφημιστικό για τη Χώρα των Ψεμάτων.
Υπεύθυνος: Ευχαριστημένοι; Τα ονόματά σας. Δε θα το ξαναπώ!
Ήμουν-με-τη-Νίνα Εμένα με λένε Ήμουν-με-τη-Νίνα.
Μπαταρία: Κι εμένα Έμεινε-το-κινητό-μου-από-μπαταρία.
Υπεύθυνος: Ωραία λοιπόν. Εφεξής εσύ θα ονομάζεσαι Μπαταρία κι εσύ Ήμουν-αλλού.
Μπαταρία: Ήμουν-αλλού Γιατί;
Υπεύθυνος: Γιατί δεν γίνεται να έχετε τόσο μεγάλα ονόματα. Όταν λένε ψέματα οι άνθρωποι, λένε πολλά λόγια. Εδώ εμείς τα συντομεύουμε. Αν προτιμάτε, μπορείτε να βαφτιστείτε με τα αρχικά σας, ΕΤουΚουΜουΜ και ΗΜουΤουΝου.
Μπαταρία: Σιγά μη με λένε και ΠΑΣΠ ΝΔΦΚ. Δεν μπορώ να κρατήσω τ’ όνομά μου;
Υπεύθυνος: Δεν μπορείτε, κυρία μου! Φαντάζεστε τον καθένα μας να τον έλεγαν με το πλήρες όνομά του; Τον συνάδερφό μου τον λένε Καλέ-πώς-αδυνάτισες-έτσι;-κούκλα-έγινες! Είναι όνομα αυτό; Γι’ αυτό το έκοψε σε ΑΚ.
Ήμουν-Αλλού ΑΚ;
Υπεύθυνος: Ασύστολη Κοροϊδία· πολύ κοινό υποκοριστικό στον τόπο μας.
Μπαταρία: Καλά, κι εσένα το ταμπελάκι σου γιατί λέει όλο το όνομά σου: Δεν-ξέρω-Τίποτα-Εγώ-Σπούδαζα-Εκείνη-Την-Εποχή;
Υπεύθυνος: Άλλο εγώ. Μη με καθυστερείτε τώρα· αυτά είναι τα ονόματά σας, είτε σας αρέσουν είτε όχι. Τα παράπονά σας στη μαμά σας, την… εεε… Λίνια Παπαζάχου.
Ήμουν-Αλλού Αυτή είναι η μαμά μας;
Υπεύθυνος: Σύμφωνα με την κατάσταση, σας ξεφούρνισε σήμερα το πρωί μία Λίνια Παπαζάχου. Κι απ’ ό,τι βλέπω, είστε τα πρώτα της.
Μπαταρία: Σιγά μην είμαστε τα πρώτα της. Αυτή το ψέμα το είχε ψωμοτύρι από παιδάκι.
Υπεύθυνος: Τα ψέματα που λένε τα παιδιά μέχρι να ενηλικιωθούν είναι θνησιγενή.
Ήμουν-αλλού; Ω ναι! Κάποια ψέματα είναι πολύ αγενή.
Υπεύθυνος: Και κάποια άλλα πολύ ηλίθια. Τα ψέματα που λένε τα παιδιά πεθαίνουν αμέσως. Για να ζήσει ένα ψέμα πρέπει ο γονιός του να έχει έστω και τυπικά την ευθύνη του εαυτού του, πώς το λένε, να είναι υπόλογος για τις πράξεις του. Κι απ’ ό,τι βλέπω… η δική σας γεννήτορας δεν έχει ξαναπεί ψέματα από τότε που ενηλικιώθηκε. Είστε οι πρωτότοκοι.
Μπαταρία: ειρωνικά Να μας χαίρεστε.
Υπεύθυνος: αυστηρά Μην ειρωνεύεστε. Έχετε σοβαρή δουλειά μπροστά σας. Ορίστε το πρόγραμμα. Αν κάνετε καλή δουλειά, θα ξεκουραστείτε μέχρι να ζευγαρώσει με κάποιο άλλο ψέμα.
Ήμουν-Αλλού πονηρά Δε μου λες, εμείς πότε είναι στο πρόγραμμα να ζευγαρώσουμε;
Υπεύθυνος: Όλη την ώρα. Δεν ξέρετε ότι το ’να ψέμα φέρνει τ’ άλλο; Τέλος πάντων, δουλειά σας είναι να της δείξετε ότι χάρη σ’ εμάς τα ψέματα, θα ’χει πιο εύκολη ζωή. Θα την πείσετε ότι κάθε φορά που λέει ψέματα, τα πράγματα θα πηγαίνουν καλύτερα παρά αν έλεγε την αλήθεια, η οποία, όπως ξέρουμε, πονάει.
Ήμουν-Αλλού Και άλλα πονάνε, αλλά μας αρέσουν.
Υπεύθυνος τον λοξοκοιτάει αλλά συνεχίζει: Λέγοντας ψέματα και εκείνη κερδίζει, και η χώρα μας αυξάνει το κατά κεφαλήν εισόδημα. Άντε τώρα στη δουλειά σας, να μ’ αφήσετε κι εμένα να κάνω τη δική μου. Τρία πούλμαν περιμένουν από Αμερική με ψέματα περί δημοκρατίας και απελευθέρωσης καταπιεσμένων λαών.

Η Χώρα των Χιλίων Ψεμάτων, το Κιχ! και ο Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης ανήκουν και τα τρία στην ανέκδοτη συλλογή παραμυθιών για κακά παιδιά Ανάμεσα στο τικ και το τακ."


Περισσότερα στο site του συγγραφέα εδώ.
Epikindyna -> Woman: Ανακάλυψα ποιος επινόησε το πουπήγιο επιτέλους.