Λίγες οι λέξεις

Τι να τολμήσω να πω και σε ποιον;

Να πω ότι μου λείπεις. Είναι μόνο δυο λέξεις και το ξέσκισμα του μυαλού μου είναι πιο ανατριχιαστικό από οποιεσδήποτε λέξεις.

Να πω πως σε θέλω. Δεν αρκεί να δείξει πως θέλω να μπει η σάρκα μου μέσα στην δική σου. Να μείνει εκεί κλεισμένη. Να αναπνέω, να ακούω εσένα μόνο, να χτυπάει η καρδιά μου στους δικούς σου χτύπους.

Θα φοράω γυαλιά από δω και πέρα πάντα. Όχι για να το παίζω ντίβα, αλλά για να μην με κοιτάξει κανένας άλλος στα μάτια όπως εσύ.

Δεν με πίστευες όταν σου έλεγα ότι είμαι άθεη. Ποιος θεός να εξηγήσει την δική μου ύπαρξη δίπλα στην δική σου; Δεν είμαι αμαρτία. Δαιμονισμένη είμαι. Με πιστεύεις καλύτερα, όταν σου λέω ότι είμαι πολύ σκοτεινή για να με καταλάβεις; Κι όμως με μαχαίρωσες με την αθωότητά σου.

Φύγε δεν σε αντέχω πια.

Που πας αγάπη μου;