
Πριν μπούμε στην ουσία του χρονικού, ας ξεκαθαρίσουμε τα αυτονόητα. Ο Κωνσταντίνος Τζούμας δεν παρίσταται στη λογοτεχνία με πρόθεση να κάνει καριέρα κι ας έχει ατόφιο το χάρισμα. Αυτή η ανεμελιά, συν το γεγονός ότι παραμένει φανατικά ακατάτακτος στη ζωή και την τέχνη, τού παρέχει ίσως την πολυτέλεια να γράψει ελεύθερα και χωρίς την παραμικρή ιδεολογική δουλεία για μια εποχή που μας πονάει.
Βρισκόμαστε στα τελειώματα της δικτατορίας και στις αρχές της μεταπολίτευσης αλλά ο χορευτής της αείμνηστης Ζουζούς Νικολούδη δεν είναι ούτε Χρόνης Μίσσιος ούτε Περικλής Κοροβέσης. Στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε καν χορευτής αφού με περίσσεια ευκολία θα την κοπανήσει από τα ζόρικα του χορού για της ζωής τα ωραία. Αυτό όμως θα συμβεί πολύ αργότερα, αφού προηγουμένως βρεθεί ξέμπαρκος στη Νέα Υόρκη με τριάμισι δολάρια στην τσέπη, χωρίς ούτε καν να γνωρίζει τη γλώσσα. Η αμερικανική περιοδεία της «Γηραιάς κυρίας» έχει ήδη τελειώσει, αλλά για τον ανήσυχο μαθητή της η παράσταση αρχίζει μόλις τώρα. Το παρκέ είναι λουστρίνι, οι μπάρες γερές και ο καθρέφτης κάτι παραπάνω από φιλικός.

Πηγή: Τα Νέα
Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Τζούμας
Εκδόσεις: Καστανιώτης
Σελίδες: 595
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου