Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

Little red riding hood - Τέλος


Ο λύκος με τα δόντια χωμένα στον ώμο μου με έσερνε πάνω στις πευκοβελόνες. Το κορίτσι με τον κόκκινο σκούφο μιλούσε με το τίποτα. Η λαγνεία είχε χαθεί νικημένη από την θλίψη και την αφόρητη οδύνη. Έσκυψε από πάνω μου και με μια φωνή σημαδεμένη από κάθε είδους ανθρώπινης μοναξιάς με ρώτησε

- Λύκε, λύκε είσαι εδώ;

Ανάμνηση

Το παιδί παρατηρούσε την μητέρα. Η μητέρα φορούσε κόκκινο φόρεμα κι έλαμπε σαν έκπτωτος πόθος φωτίζοντας την μεγάλη αίθουσα από άκρη σε άκρη. Το παιδί έγειρε το κεφάλι του στην αγκαλιά μιας ξένης κι αποκοιμήθηκε. Η μητέρα ονειρευόταν τις στιγμές που δεν έζησε. Το παιδί ονειρευόταν την μητέρα με ασημένιο στέμμα να πλησιάζει αγέρωχα τον θρόνο της. Η μητέρα κάθισε στον θρόνο κι άνοιξε τα πόδια της. Το παιδί κατακεραυνωμένο από την ζήλια απώθεσε το στομάχι του στην αγκαλιά μιας ξένης. Η ξένη του χάιδεψε τα μαλλιά με την ευπάθεια της προσωρινής αγάπης. Η μητέρα κάλεσε την ξένη κοντά της και την χαστούκισε χωρίς να δεχτεί να την κοιτάξει. Τα δαχτυλίδια όργωσαν το χάρτινο μάγουλο και το ξύλινο πάτωμα ξεδίψασε με αίμα. Το παιδί ξύπνησε και ούρλιαξε φοβισμένο. Η μητέρα άνοιξε την πόρτα και πρόσφερε το γυμνό στήθος της στο παιδί. Το παιδί με την μνήμη της ζήλιας να αυλακώνει το μέτωπό του απέστρεψε το στόμα. Η μητέρα το άρπαξε από τον λαιμό και με την εξουσία που πάντα παρέχει η γονική μέριμνα του έχωσε την ρώγα της στο στόμα. Το παιδί άρχισε να θηλάζει.

Η Μόνα περπατούσε στην γυαλιστερή άσφαλτο με το κεφάλι της να αιχμαλωτίζει τη νύχτα. Η Μόνα ήταν ολόιδια η μητέρα.

Τέλος ανάμνησης

Η νεκρή λαμαρίνα της Πλίμουθ άστραφτε κάτω από το φεγγάρι κι οι λύκοι ξαπλωμένοι γύρω της σαν άγρυπνοι φύλακες και υπήκοοι μαζί έσκαβαν το χώμα για να ξεθάψουν - στεγνοί από έλεος- την τελευταία ενοχή. Η Μόνα λατρεμένη Θεά ενός άλλου κόσμου βγήκε από την λαμαρίνα ντυμένη με την πυρκαγιά. Από τα χείλη της γαλάζιες νότες ξεχύθηκαν σαν ουλές κι απλώθηκαν στο βασίλειο του δάσους:

Fly me to the moon
Let me sing among those stars
Let me see what spring is like
On Jupiter and mars

In other words, hold my hand
In other words, baby kiss me

Fill my heart with song
Let me sing for ever more
You are all I long for
All I worship and adore

In other words, please be true
In other words, I love you

Το κορίτσι με τον κόκκινο σκούφο μου γλίστρησε στην ψυχή την μακάβρια υποψία

- ” Είμαι το νεκρό της παιδί, το παιδί σου “

Δυo σιδερένια χέρια γράπωσαν το μυαλό μου κι η αυλαία της τρέλας έτριξε θριαμβευτικά

Βρέθηκα στα σκαλιά του ακροβολισμένου μου σπιτιού μισός άνθρωπος μισός τυμβωρύχος. Η ομίχλη υπερτόνιζε την αίσθηση της νέκρας δυσκολεύοντας τα λιγοστά μου βήματα. Σύρθηκα προς την πόρτα σαν κατάρα βγαλμένη από αγαπημένο στόμα την ώρα του θυμού. Η γραφομηχανή κούνησε τα πλήκτρα της σαν γυναίκα που καλεί έναν φανταστικό εραστή.

- Μου έλειψες Τζέιμς.

Με πήραν δύο μήνες μετά αφού πρώτα έσπασαν την πόρτα. Δεν μου φέρθηκαν άσχημα. Στα μάτια τους ζωγραφιζόταν εκείνος ο επίπλαστος οίκτος που σχηματίζεται συνήθως στα μάτια των ανθρώπων όταν αντικρίζουν μια χαμένη ζωή . Μου έκαναν μία ένεση με ένα κίτρινο παχύρρευστο υγρό. Φύγαμε ήσυχα κι από το τζάμι του ασθενοφόρου είδα το κορίτσι με τον κόκκινο σκούφο να με αποχαιρετά με δάκρυα στα μάτια.

Κατά έναν παράξενο τρόπο αυτό το γεγονός με έκανε σχεδόν ευτυχισμένο. Μετά έγειρα το κεφάλι μου κι αποκοιμήθηκα στην αγκαλιά ενός ξένου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Απο που ερχεστε...