Μιλάς και ξέρω τι θα πεις, πριν ακόμη το σκεφτείς. Μα γιατί δεν τα σκέφτηκες όλα αυτά, απλά τα άκουσες από κάποιον, τα διάβασες κάπου, τα κόπιαρες, τα αποθήκευσες και έκανες και back up, μην τυχόν τα χάσεις. Τώρα λοιπόν αν εγώ σου απαντήσω σε όλα αυτά με την απλή και straight to the point ατάκα: Μερικές φορές καλύτερα να γ***ς παρά να μιλάς, εγώ θα φταίω; Δεν γίνονται οι άντρες από μόνοι τους ψεύτες. Σωστά, πάντα μια γυναίκα τους κάνει. Δεν γίνονται ούτε όμως και οι γυναίκες από μόνες τους σκύλες.... Φταίει ο καιρός.Και η επιστημονική άποψη τώρα.
------------------------------------------
Από το βιβλίο «Πολιτισμός και φυσική επιλογή», εκδόσεις Αρδενίδη, Αθήνα 2003)του Κων/νου Δημ. Μαρίτσα (από Λάστα Γορτυνίας)
Όπως προαναφέρετε στο βιβλίο: «Ο άνδρας επινόησε τη γλώσσα για να ικανοποιήσει τη βαθιά ανάγκη του να επιλέγεται για αναπαραγωγή από τις γυναίκες. Με τη γλώσσα ο (αδύνατος) άνδρας έλεγε ψέματα για να αναδείξει τον εαυτό του σε ήρωα. Ακριβώς, σκοπός της γλώσσας είναι να λέμε ψέματα. Αν σκοπός της ήταν η αλήθεια, τότε δε θα χρειαζόταν γλώσσα – όλοι ξέρουν την αλήθεια.»
...
«Ας αναλύσουμε την "πορεία" του αδύνατου άνδρα
-Οι άνθρωποι ήσαν πολιτισμένοι, άρα και ο αδύνατος άνδρας είχε δικαίωμα να επιλεγεί για αναπαραγωγή από τις γυναίκες, με τα γνωστά κριτήρια. Πάντα όμως ο δυνατός υπερτερούσε.
–Ο αδύνατος παρατηρούσε, ότι όποιος σκότωνε την αρκούδα επιλεγόταν από τις γυναίκες.
–Ο αδύνατος καταλάβαινε, ότι για να επιλεγεί από τις γυναίκες έπρεπε και αυτός να σκοτώσει την αρκούδα.
–Ο αδύνατος, μη μπορώντας να σκοτώσει την αρκούδα, φαντάστηκε ότι τη σκότωσε.
–Ο αδύνατος παρουσίαζε τη φαντασία του ως αλήθεια στις γυναίκες, για να επιλεχθεί προς αναπαραγωγή.
–Ο αδύνατος περιέγραφε το ψέμα ως αλήθεια στις γυναίκες (γλώσσα, ζωγραφική). Ο δυνατός σκότωσε την αρκούδα, ο αδύνατος ζωγράφισε, έκανε τέχνη. (Αναλογικά, ο δυνατός άρπαζε, ο αδύνατος έκλεβε!)»
Και για να ελαφρύνει το κλίμα
---------------------------------------
Μια μέρα ένας ξυλοκόπος εκεί που πελεκούσε ένα κορμό δίπλα σ' ένα ποτάμι, του φεύγει το τσεκούρι και πέφτει μέσα στο θολό νερό. Μεγάλη η ζημιά και τον είχαν πάρει σχεδόν τα κλάματα, όταν εμφανίζεται ο Κύριος και τον ρωτάει:
- Γιατί κλαις;
Ο ξυλοκόπος του λέει για το τσεκούρι, ο Κύριος βυθίζεται στο ποτάμι και, όταν ξαναεμφανίζεται, κρατάει ένα χρυσό τσεκούρι:- Αυτό είναι το τσεκούρι σου; τον ρωτάει.Ο ξυλοκόπος απαντάει:
- Όχι!Ο Κύριος ξαναβυθίζεται και εμφανίζεται με ένα ασημένιο τσεκούρι:- Αυτό είναι το τσεκούρι σου; ρωτάει Ο ξυλοκόπος.
- Όχι!Τρίτη βουτιά ο Κύριος και βγαίνει με ένα σιδερένιο τσεκούρι.
- Μήπως, αυτό είναι το τσεκούρι σου;
- Ναι!
Ο Κύριος χάρηκε για την τιμιότητα του ξυλοκόπου και του χάρισε ΚΑΙ τα άλλα δυο πολύτιμα τσεκούρια. Ο ξυλοκόπος γύρισε σπίτι του πασιχαρέστατος...
Μετά από καιρό, καθώς έκαναν βόλτα με τη γυναίκα του άκρη - άκρη στο ποτάμι, τρώει αυτή μια γλίστρα και παρ' την μέσα. Ο ξυλοκόπος, που δεν ήξερε μπάνιο, το 'ριξε στο κλάμα, οπότε να σου πάλι ο Κύριος:
- Γιατί κλαις;
- Κύριε, η γυναίκα μου έπεσε μέσα στο ποτάμι!
Ο Κύριος ρίχνει μια βουτιά και βγαίνει με την Κλώντια Σίφερ.
- Αυτή είναι η γυναίκα σου;
- Ναι! φώναξε ο ξυλοκόπος.
Ο Κύριος έγινε έξαλλος!
- Τι λες, ρε ψεύτη του κερατά! Ο ξυλοκόπος:
- Συγχώρεσέ με, Κύριε... πρόκειται για παρανόηση... αν έλεγα «όχι» στην Κλώντια Σίφερ, μετά θα μου έβγαζες τη Σάρον Στόουν... και αν έλεγα «όχι» και σ' αυτήν, μετά θα μου έβγαζες τη γυναίκα μου... εγώ θα έλεγα ναι... και θα μου τις έδινες και τις τρεις... αλλά, Κύριε, εγώ είμαι ένας φτωχός ξυλοκόπος, πως να τις συντηρώ ΤΡΕΙΣ γυναίκες;........ γι' αυτό είπα "ναι"!
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι όποτε ένας άντρας λέει ψέματα, το κάνει για κάποιο αξιοπρεπή και συνετό λόγο!
Κατηγορία: Ελληνική λογοτεχνία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου